Mus Musculas یا موش های خانگی که به house mouse معروف هستند، شامل کلیه گونه ها و نژاد های جغرافیایی و کروموزومی موش هایی هستند که در خانه ها وجود دارند یا در خانه ها نگهداری می شود. این گونه ها تاثیر بسیار زیادی در پیشبرد علم و تکنولوژی داشته اند، از آنجا که پوشش خارجی با رنگ روشن دارند می توانند در سایر آزمایش های کوچک و بزرگ از زمان های گذشته تا به امروز استفاده شوند. در اروپا و آسیا این گونه به همین منظور پرورش داده می شوند. با توجه به این نکته می توان گفت ویژگی های زیادی در مورد بسیاری از جنبه های زیست شناسی در آنها وجود دارد.
موش خانگی یکی از پستانداران کوچک است که گوش های تقریبا گرد و دم بلند و پشمی دارد. یکی از فراوان ترین گونه های موش های خانگی است. این نوع موش، در تمام طول سال فعال بوده به گونه‌ای که هر زمان که مایل بودید می توانید آنها را به خانه یا محیط کار خود حمل کنید.
ظاهر موش خانگی
اندازه: ۷ تا ۹ سانتی متر طول بدن با دمی تقریبا به همان اندازه.
وزن: از ۱۱ تا ۳۰ گرم
پاهای بسیار کوچک آنها در کنار گوش های گرد و رنگ پوشش خارجی آنها را از موش های قهوه‌ای متمایز می کنند.
چرخه زندگی: ۴ تا ۱۶ سال
دوره بارداری حدودا ۳ هفته
۸ تا ۱۲ هفته از زمان تولد تا بلوغ جنسی
عادات
این نوع موش معمولا در زیر زمین برای خود لانه درست می کنند ولی اغلب اوقات در حال بالا رفتن به سمت روی زمین هستند. ترجیح می دهند وعده های غذایی آنها حاوی غلات باشد. معمولا در طول روز حدود ۲۸ گرم غذا مصرف می کنند و این مقدار غذا را بدون نوشیدن آب میل می کنند. علارغم چیز هایی که در کارتون ها نشون می دهد، پنیر غذای مورد علاقه آنها نیست و به غلاق علاقه بیشتری دارند.
ویژگی های رفتاری
موشی به رنگ قهوه‌ای از نوک دماغ تا انتهای دم. از مشخصات معمول برای شناسایی این موش می توان به داشتن پاهای کوچک، چشم و گوش بزرگ با پوزه‌ی تیز اشاره کرد. دم موش خانگی در این نوع بدون مو است و تقریبا بلند تر و ضخیم تر سایر موش های خانگی در نظر گرفته می شود. این نکته قابل ذکر است که بوی بسیار شدید و زیادی دارد که باید برای نگهداری آن در منزل به این خصوصیت بسیار توجه شود.
موش ها و افراد خانه
موش های خانگی و انسان ها در طول تاریخ تا به امروز همواره به یکدیگر مرتبط بوده اند. این نوع موش ها برای دسترسی آسان به غذا و سرپناه همواره از خانه ها و شهر های مختلف موجود استفاده کرده اند. رابطه ما انسان ها با موش های خانگی همراه خیلی سنگین بوده است. به دلیل نقش زیاد آنها در انتقال بیماری و آلوده کردن منابع غذایی، از اعتبار خیلی کمی برخوردار خواهند بود. آنها به عنوان یکی از حیوانات اهلی، موش های آزمایشگاهی و موش های فانتزی اهلی شده اند.
توله های Mus Musculas ، با توانایی های محدود حسی و حرکتی به صورت کور و ناشنوا به دنیا می آیند. آنها همچنین قادر به تغذیه و گرمازدایی (فرآیندی شامل یک پیوستار از ساختار های عصبی) نیستند. بنابر این در دو هفته اول بقای آنها به مادر بستگی دارد. کاملا مشخص است که در این مرحله اولیه، توله موش ها بسیار سر و صدا دارند. آنها با استفاده از صوت یا صدا می توانند انواع نیاز های خود را به مادر اعلام کرده و در نگهداری مادر در این دو ۲ هفته تاثیرات مثبت بگذارند. به عنوان مثال زمانی که آنها تمیز می شوند می توانند در دامنه صورتی مشخصی صدا تولید کرده و به مادر اعلام کنند. این اعلان می تواند به دلیل احساس درد، پیچ خوردگی دم و یا برخورد خشن باشد. آنها همچنین می توانند با صداهای خاصی در هنگام شیر خوردن از سینه مادر یا خزیدن در لانه منتشر کنند.
تحقیقات بسیار زیاد در نوع صداها و فرکانس آنها نشان می دهد که مادر و فرزند در این نوع موش توسط صدا با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و دو هفته اول زندگی به گونه‌ای مطمئن می گذرانند. بدین صورت از هر گونه خطر و نگرانی برای از دست دادن توله ها جلوگیری می شود.
استفاده از این نوع موش برای مطالعه بیماری
Mus Musculas ارگانیسم های مفیدی برای درک و مطالعه بیماری انسان هستند. موش ها به عنوان مهره داران و پستانداران بیماری هایی ایجاد می کنند که به طور طبیعی بر سیستم ایمنی، غدد درون ریز ، عصبی، اسکلتی، گوارشی و قلبی و وعروقی تاثیر می گذارند. گذشته از شباهت های نزدیک بسیاری از سیستم های پیچیده فیزیولوژیکی موش با سیستم های انسانی، آنچه موش ها را به عنوان یک موجود مفید برای انجام آزمایش ها تبدیل می کند سهولت در تولید مثل، هزینه نسبتا کم و دوره حاملگی کوتاه است. مدل سازی از این اختلالات که به طور طبیعی در انسان ها رخ می دهد؛ اما در موش ها از طریق دستکاری ژنتیکی و محیطی انجام می شود، امکان پذیر نیست. طی یک دهه گذشته مهندسی ژنتیک بر بهبود تکنیک های رشد سلول های بنیادی جنینی قرار گرفته است.
توانایی دستکاری ژنوم موش با استفاده از این تکنیک ها، ابزاری قدرتمند برای کشف روابط بین ژنوتیپ و فنوتیپ، پرده برداری از مکانیسم های بیماری و توسعه دارو های درمانی است. در حال حاضر بیش از ۱۰۰۰ بیماری انسانی وجود دارد که با یک یا چند مدل موش مدلسازی شده اند.
